ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ (η ελαφρότητα και το βάρος) ..απόσπασμα

Του είπε: Όταν σε βλέπω,έχω την εντύπωση ότι μπερδεύεσαι με το αιώνιο θέμα των πινάκων μου.Τη συνάντηση δύο κόσμων.Μια έκθεση διπλή.Πίσω από τη φιγούρα του Τόμας που ελευθεριάζει διαφαίνεται το απίστευτο πρόσωπο του ρομαντικού ερωτευμένου.’η το αντίθετο:μέσα από τη φιγούρα του Τριστάνου που δεν σκέφτεται παρά την Τερέζα του,ξεχωρίζει το προδομένο ωραίο σύμπαν της ελευθεριότητας».
Ο Τόμας είχε σηκωθεί κι άκουγε αφηρημένα τις κουβέντες της Σαμπίνας:
«τι ψάχνεις; Τον ρώτησε.
-Μια κάλτσα»
Εψαξε γύρω μαζί του,μετά εκείνος ξανάπεσε στα τέσσερα κι άρχισε να ψάχνει κάτω απ το τραπέζι.
«Δεν υπάρχει κάλτσα εδώ,είπε η Σαμπίνα.Δεν την φορούσες σίγουρα όταν ήρθες.
-Πως δεν την είχα ! φώναξε ο Τόμας κοιτάζοντας το ρολόι του.Δεν ήρθα βέβαια με μία μόνο κάλτσα!
-Δεν αποκλείεται.Είσαι φοβερά αφηρημένος εδώ και κάμποσο καιρό.Βιάζεσαι διαρκώς,κοιτάζεις το ρολόι σου και δεν είναι καθόλου περίεργο το ότι ξεχνάς να φορέσεις μια κάλτσα»
Ηταν ήδη αποφασισμένος να φορέσει το παπούτσι του κατευθείαν στο γυμνό του πόδι
«Κάνει κρύο έξω,είπε η Σαμπίνα,θα σου δανείσω μια κάλτσα!»
Του άπλωσε μια μακριά άσπρη κάλτσα δικτυωτή ,της τελευταίας μόδας.
Ηξερε πολύ καλά ότι ήταν η εκδίκηση.Είχε κρύψει την κάλτσα του για να τον τιμωρήσει που κοίταξε το ρολόι του την ώρα του έρωτα.Με το κρύο που έκανε δεν είχε άλλη λύση παρά να υποχωρήσει.Γύρισε σπίτι του και στο ένα του πόδι φορούσε ένα σοσόνι και στο άλλο,μια λευκή γυναικεία κάλτσα γυρισμένη πάνω απ’ τον αστράγαλο.
Βρισκόταν σε αδιέξοδο: στα μάτια των φιλενάδων του ήταν σημαδεμένος με την ατιμωτική σφραγίδα του έρωτά του για την Τερέζα, στα μάτια της Τερέζας από τα στίγματα των περιπετειών του με τις φιλενάδες του.

ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ
Η ΑΒΆΣΤΑΧΤΗ ΕΛΑΦΡΌΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΊΝΑΙ
Μτφρ:Κατερίνα Δασκαλάκη
ΕΚΔ: ΕΣΤΙΑ,1984